Historia

Historia

Kościół Chrystusowy należy do licznej grupy tzw. Wolnych Kościołów (drugi nurt reformacji), do których zalicza się m.in. baptystów, menonitów, ewangelicznych chrześcijan, zielonoświątkowców.

Prawie wszystkie Kościoły tej grupy zwiastują konieczność duchowego odrodzenia. Wiara wymaga świadomej decyzji, a jej potwierdzeniem jest chrzest w wieku świadomym przez zanurzenie. Drugim, charakterystycznym elementem jest praktykowanie Wieczerzy Pańskiej (Komunii) pod dwiema postaciami: chleba i wina.

Podstawowa jednostką organizacyjno-prawną Kościoła jest zbór – lokalna wspólnota wierzących, czyli lokalny Kościół. Zbory są autonomiczne, posiadają osobowość prawną i samodzielnie dysponują swoim majątkiem. Kościół liczy około 5 tys. wiernych, skupionych w 30 zborach i 14 stacjach misyjnych.

Naczelnym organem Kościoła jest Konferencja Krajowa, w gestii której jest m.in. powoływanie członków Rady Krajowej i Naczelnego Prezbitera. Kadencja Rady Krajowej trwa cztery lata a jej przewodniczącym jest Naczelny Prezbiter – zwierzchnik Kościoła.

Społeczność Chrześcijańska w Sandomierzu jest Kościołem należącym do Wspólnoty Kościołów Chrystusowych (d. Kościół Zborów Chrystusowych). Kościół ten (tj. Wspólnota Kościołów Chrystusowych) istnieje w Polsce ponad 85 lat. Jest kontynuacją wspólnoty religijnej, występującej poprzednio pod nazwami: Kościół Chrystusowy, Zjednoczenie Kościołów Chrystusowych, Zjednoczony Kościół Ewangeliczny, Kościół Zborów Chrystusowych (1988 – 2004). Nową nazwę: Wspólnota Kościołów Chrystusowych przyjęto w lipcu 2004 r. na VI Synodzie KZCH.

Kościół wywodzi się z Ruchu Kościołów Chrystusowych, zapoczątkowanego przez Thomasa Campbella (1763 – 1854). U jego podstaw legła idea powrotu do źródła chrześcijaństwa – nauki Pana Jezusa Chrystusa, zawartej w Piśmie Świętym; pragnienie wykonania woli Bożej i wierności Jezusowi, odrzucając tradycję sprzeczną z nauką Biblii. „Gdzie Biblia mówi – my mówimy. Gdzie Biblia milczy – my milczymy” – to motto najlepiej oddaje istotę tego Ruchu, który do Polski dotarł w 1921 r. , wraz z reemigrantem Konstantym Jaroszewiczem.

 

HISTORIA  ZBORU  w Sandomierzu.

Początki Zboru Społeczność Chrześcijańska w Sandomierzu wiążą się z osobami Janusza Adama Byry i Aleksandry Kordeckiej. W roku 1988 Adam, wraz ze swoją dziewczyną, Aleksandrą wyemigrowali do Grecji. Mieszkając na Krecie, spotkali niemieckiego misjonarza Michaela Schwitzky, który prowadził tam „Shelter” – schronisko dla młodych ludzi spoza Grecji, którzy licznie przybywali na Kretę, aby koczować i pracować, przeważnie przy zbieraniu pomarańczy.
Michael Schwitzky pochodził z kościoła baptystycznego. W domu Michaela Ola i Adam po raz pierwszy usłyszeli Ewangelię. Wkrótce przyjęli Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela.
Po powrocie do kraju Adam i Ola zaczęli dzielić się swoją wiarą z dawnymi znajomymi i przyjaciółmi. Jednym z nich był Leszek Szuba. Po jego nawróceniu spotykali się w domu Adama i Oli Byrów, w Sandomierzu. Stopniowo nawracały się kolejne osoby. W tym czasie nikt z członków Społeczności nie był ochrzczony. Wspólnie studiowano Pismo Święte, modlono się. Praktykowana była Wieczerza Pańska, w czasie której spożywano chleb i wino.
Społeczność nie miała żadnych formalnych struktur ani władz. Wiosną 1994 roku Adam i Ola Byra, oraz Leszek Szuba, przyjęli chrzest wodny w Iserlohn w Niemczech. Po ich powrocie do Polski przyjęli chrzest pozostali członkowie Społeczności.
Jesienią 1994 roku Dominik Piskorski i Leszek Szuba rozpoczęli dwuletnie Studia Biblijne w Chrześcijańskim Instytucie Biblijnym w Warszawie. W tym czasie członkowie Społeczności podjęli działania zmierzające do rejestracji Zboru. Wiosną 1995 roku członkowie Sandomierskiej Społeczności zwrócili się  formalnie do Kościoła Zborów Chrystusowych o przyjęcie ich w skład Kościoła. Władze KZCh odpowiedziały pozytywnie i Społeczność otrzymała status placówki misyjnej Zboru Chrześcijańska Społeczność w Warszawie. Na kierownika Stacji Misyjnej wybrano Leszka Szubę. Skarbnikami zostali Robert Bidas i Natalia Szuba. Jesienią 1994 roku Społeczność Sandomierska nawiązała kontakt ze Zborem Zielonoświątkowym w Tarnobrzegu. Zaowocowało to m.in. wspólnymi akcjami ewangelizacyjnymi. W styczniu 1995 roku Zbór w Sandomierzu zetknął się z grupą biblijną studentów Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych w Sandomierzu.

Grupa spotykała się na cotygodniowym studium biblijnym prowadzonym przez amerykańskiego misjonarza Kurta Allana Kulę. Kurt A. Kula, pastor Zboru Chrześcijan „Hosanna” w Lublinie, przez ponad rok, w każdy czwartek, prowadził studium biblijne. Zbór odwiedzali także pastorzy z Warszawy: Andrzej Bajeński, Kazimierz Barciuk, Bronisław Hury. W 19996 roku Zbór odwiedził Prezbiter Naczelny KZCh Henryk Sacewicz. Wielokrotnie Zbór w Sandomierzu odwiedzali  zaprzyjaźnieni Chrześcijanie ze Zboru w Iserlohn, Roswitha i Walter Kayser. W 1996 roku przez kilka miesięcy  cotygodniowe studium biblijne prowadził brat John Chubik ze Zboru Calvary Chapel w Kalifornii.

Wiosną 1996 roku funkcje kierownika Stacji Misyjnej objął Janusz Adam Byra, zastępując na tym stanowisku Leszka Szubę. By 30 września 2001 roku zostać ordynowanym na Pastora. Do czerwca 1997 roku, kiedy to Zbór wynajął lokal przy ul. Opatowskiej 9, nabożeństwa odbywały się w jednym z sandomierskich barów.



W latach 1997 – 2001 Ken i Becky Dunkerley, misjonarze z USA, mieszkali w Sandomierzu, głosząc Słowo Boże i nawracając. Ken prowadził studium biblijne i był mentorem Janusza Adama Byry. W tym czasie nabożeństwa odbywały się w prywatnych domach, klubie sportowym przy ul. Słowackiego, Zajeździe Królowej Jadwigi, i na koniec w Hotelu Grodzkim.  W Zajeździe Królowej Jadwigi obyło się większość konferencji, współorganizowanych przez pastora Dunkerley. Uczestniczyli w nich goście ze Zborów w Lublinie, Rzeszowie i Kielcach. Celem tych konferencji było pobudzenie ruchu zakładania nowych Zborów. Mówcy pochodzili z różnych środowisk chrześcijańskich, z Polski i zagranicy.

W miarę wzrostu liczebności  Społeczności Sandomierskiej zaczęto poszukiwać własnego miejsca zgromadzeń. W 1998 roku nabyto zaniedbany budynek przy ul. Maciejowskiego. po załatwieniu spraw formalnych, w 2002 roku rozpoczął się remont i rozbudowa budynku.

Do zakupu nieruchomości najwięcej przyczynili się Bracia I siostry ze Zboru  Christische Gemeinde w Iserlohn w Niemczech, oraz macierzystego Zboru SCh Puławska w Warszawie.

W remoncie najbardziej pomógł Zbór Grace Church z Kościoła Christian and Missionary Alliance z Cleveland Ohio, w większości finansując remont i przysyłając trzy grupy robocze  z bratnich Kościołów w Toledo i Poughkeepsie. Współwyznawcy z kraju i zagranicy, pracujący przy budowie, sami opłacali swą podróż i pobyt. Kupowali także niezbędne materiały budowlane. Budowa, z krótszymi i dłuższymi przerwami, trwała około dwa lata.



28 maja 2003 roku miał miejsce tragiczny wypadek. Wskutek upadku z rusztowania śmierć poniósł Brat Floyd Dooris z USA. W kaplicy, w miejscu gdzie spadł z rusztowania, umieszczono tablicę : „Pamięci Floda Doorisa, naszego ukochanego brata w Chrystusie, obywatela USA, który w tym miejscu stracił swoje zycie służąc Bogu.” Jest też na niej wyryte życiowe motto Floyda: „Najważniejszym celem człowieka jest oddawanie czci Bogu i nieustanne radowanie się Nim.” Odsłaniająca ją Beverly, żona Floyda, wygłosiła wzruszającą mowę.

Otwarcie kaplicy nastąpiło 23 maja 2004 roku. Przybyli członkowie Zboru, oraz liczni goście z kraju i zagranicy. Podczas inauguracyjnego nabożeństwa Słowem Bożym usługiwał pastor W. Andrzej Bajeński. Do modlitwy poświęcenia Zboru pastor Bajeński zaprosił starszych Zboru i przedstawicieli gości.W modlitwach w językach polskim, niemieckim i angielskim, dziękowano Bogu za Jego prowadzenie, błogosławieństwo i zaopatrzenie, a przede wszystkim za własną, nową siedzibę! Proszono też o Boże prowadzenie i Jego mądrość, aby ten dom Zborowy był dobrze wykorzystywany do niesienia ludziom Ewangelii. Pełen ludzi oddanych Jezusowi Chrystusowi i otwartych na niesienie pomocy potrzebującym.


Przejdź do galerii zdjęć

Begin typing your search term above and press enter to search. Press ESC to cancel.